27 Σεπτεμβρίου 2011

Ασθένεια του Υψομέτρου στον Όλυμπο? Ξαφνικά γίναμε όλοι ειδήμονες!


Το κείμενο που θα διαβάσετε παρακάτω θα μπορούσε να αποτελεί ευθυμογράφημα ή και πρωταπριλιάτικο αστείο. Δεν είναι όμως! Η συγγραφέας του, κυρία Γιώτα Πολατίδου, πρώην συνεργάτις μου και νυν ειδήμων σε θέματα ορεινού τρεξίματος, απέστειλε σε επιλεγμένους παραλήπτες, μέλη του Olympus Marathon και οι έξι, το πόνημά της σχετικά με τις επιδράσεις του υψομέτρου στον ανθρώπινο οργανισμό, σε υψόμετρα άνω των 1500 μέτρων!!! Από την ανάγνωση του μάλλον ατυχούς πονήματος, προκύπτουν περισσότερα του ενός συμπεράσματα, για όσους βρέθηκαν έστω και μία φορά σε υψόμετρα που κυμαίνονται από τα 1500 μέχρι τα 2800 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας. Είναι προφανές ότι η κ. Πολατίδου, επιχειρεί με αυτό τον τρόπο να πετύχει κάποιο καίριο πλήγμα σε μια ιδέα του Olympus Mythical Trail, που έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής και μόνο που κυκλοφόρησε ως φήμη.  Οι βαθύτερες αιτίες για τις συμπεριφορές των ανθρώπων δύσκολα εξηγούνται μερικές φορές, συνήθως όμως και σε περιπτώσεις όπως η συγκεκριμένη είναι προβλέψιμες. (Σημείωση: το κείμενο της κ. Πολατίδου δεν αλλοιώθηκε ούτε διορθώθηκε στο παραμικρό). Μέχρι να της δώσω την απάντησή μου, της χαρίζω την κατανόηση που έχει ανάγκη…



Καλησπέρα σε όλους,

Ένας προβληματισμός σε σχέση με το 100άρι που θέλει να διοργανώσει ο Λάζαρος, (πέρα από τα θέματα του ανθρώπινου δυναμικού και του οικονομικού κόστους στο οποίο έχουν επικεντρωθεί οι περισσότερες αντιρρήσεις), αν και λογικά τον έχετε φέρει στο μυαλό σας.
Φυσικά και μπορείτε να τον μεταφέρετε σε όποιους επιθυμείτε, ειδικά σε όσους θέλουν να ψηφίσουν υπέρ της διεξαγωγής του αγώνα.

Οι περισσότεροι από εσάς έχουν εμπειρίες από την κίνηση σε υψόμετρα και γνωρίζετε για την ονομαζόμενη  "acute mountain sickness"  ή αλλιώς altitude sickness
http://www.altitude.org/altitude_sickness.php#acute_mountain_sickness,
η οποία αν και κυρίως επηρεάζει από τα 2.500 μ και πιο ψηλά, ωστόσο, και σύμφωνα με τη διεθνή αρθρογραφία παρατηρείται ακόμα και από τα 1500μ, με ουκ ολίγα καταγεγραμμένα περιστατικά.
Σας επισυνάπτω μόλις 3 άρθρα από την βιβλιογραφία που αναφέρονται στο θέμα, άρθρα που είχα πρόχειρα αποθηκευμένα για κάποια εργασία.
Φυσικά η αρθρογραφία για το θέμα είναι τεράστια αν μπούμε στη διαδικασία να την αναζητήσουμε.

Σας επισυνάπτω επίσης τμήμα της περιγραφής του Λάζαρου, όπως βίωσε ο ίδιος την ατομική του προσπάθεια, από όπου φαίνονται καθαρά τα συμπτώματα της ζάλης από το υψόμετρο κπλ από τις πρώτες κιόλας ώρες της ανάβασής του…
Και φυσικά ολοκλήρωσε την προσπάθεια επειδή «έπρεπε» να το κάνει για να μην εκτεθεί για δεύτερη φορά ο ίδιος. Όταν ο ίδιος δυσκολεύτηκε τόσο (το περιγράφει παραστατικότατα άλλωστε…)οι δρομείς που σε ένα πιθανό μελλοντικό αγώνα μπουν να τρέξουν είναι σίγουρο ότι θα τα βγάλουν πέρα? Και αν όχι, από ποια σημεία και πως θα τους μαζεύει η διοργάνωση?

Από το προφίλ των 100 χλμ, όπως και ο ίδιος μάλιστα τονίζει, έχουμε την κίνηση για 21,5 χλμ σε υψόμετρο 2000 μέτρων, εκ των οποίων περίπου 17χλμ από τα 2.500 μέτρα ως και τα 2.911 στο Σκολιό!  
Για αρκετές δηλαδή ώρες.

Έχω ακούσει πάρα πολλούς συμμετέχοντες στον Ομ να μιλούν για κρύο, ζάλη και θολούρες από ήπιο ως και πιο μεγάλο βαθμό, από την Πετρόστρουγκα και ως το Α΄καταφύγιο, μια απόσταση 10 σχεδόν χλμ στα 2000μ, από τα οποία μόλις 4 χλμ σε πάνω από 2.500 μ υψόμετρο.

Όταν το Utmb, έχει μόνο κορυφές στα 2.500μ, και μόλις δύο συνεχόμενα περάσματα των 15 και 10 χλμ στα 2.000 μέτρα, και
Α) κάλυψη με ελικόπτερα για έκτακτες ανάγκες
Β) 2400 συμμετέχοντες, όπου ποτέ δεν είσαι μόνος στα μονοπάτια
Γ) σταθμούς και τσεκαρίσματα ανά σχεδόν 5 χλμ

είναι σίγουροι όσοι θέλουν να γίνει ο αγώνας και θέλουν να τον στηρίξουν, ότι
α) μπορούν να τον οργανώσουν έτσι ώστε να μην υπάρξουν περιστατικά
β) αν συμβεί κάτι, η ενημέρωση για το περιστατικό θα είναι άμεση (κάτι που με μόλις 9 σταθμούς και το πολύ 100 συμμετέχοντες δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί) και η κυρίως επέμβαση θα είναι άμεση???
Γ) αν κάποιο περιστατικό συμβεί, που μπορεί να είναι από απλό ως και πάρα πολύ σοβαρό,  θα αναλάβουν τις ευθύνες?

Έχω υπάρξει μάρτυρας της εξαιρετικά άσχημης ενημέρωσης που επικρατούσε μεταξύ σταθμών και βάσης για χασίματα δρομέων κατά τη διάρκεια του ΡΟΥΤ, την παντελή απραξία της οργανωτικής ομάδας να κινηθεί για να ψάξει να τους βρει (κοινώς περίμεναν να βρουν οι δρομείς το δρόμο τους μόνοι τους) και πραγματικά διατηρώ τις αμφιβολίες μου για αυτό...

Φυσικά, δε θα πω για το ευμετάβλητο του καιρού, το κρύο, τον αέρα, πιθανή ομίχλη κπλ… Το ξέρετε το βουνό φυσικά πολύ καλύτερα από μένα…


Ναι, ωραία ιδέα ένας αγώνας 100χλμ δε λέω…
Αλλά μόνο (για εμένα) όταν θα μπορέσει να διασφαλιστεί η σωματική ακεραιότητα των συμμετεχόντων… και αυτό χωρίς πολλά χρήματα και απόλυτα εξειδικευμένο ρποσωπικό στο βουνό, δέ γίνεται....
Μια ανάληψη των ευθυνών από μέρους των συμμετεχόντων με μια υπεύθυνη δήλωση συμμετοχής δεν προστατεύει από τίποτε…

Πολλοί θα αναρωτηθούν «αν γίνεται» τέτοιος αγώνας. Αφού το έκανε ένας, γιατί να μην μπορούν και περισσότεροι, θα πω εγώ! Τόσο απλά.

Επειδή το έβαλε βίτσιο να παίζει κορόνα γράμματα τις αντοχές του ο Λάζαρος, γιατί πρέπει να γίνει αυτό αγώνας, χωρίς να εξασφαλίζονται οι απαραίτητες προϋποθέσεις?

Γιώτα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Σχόλια επισκεπτών

Recent Comments Widget by Blogger Widgets