Η περίπτωση του ROUT και η ποινικοποίηση των αθλητικών εκδηλώσεων στην Ελλάδα
Για μια ακόμα χρονιά, η Δικαιοσύνη ασχολείται με τον ROUT, σε δόξα του ελληνικού μεγαλείου! Μετά την επίλυση όλων των μείζονων προβλημάτων της χώρας, όπως το ποιοι ευθύνονται για την οικονομική μας κατάρρευση, ήρθε και η ώρα να αναλάβει η Δικαιοσύνη πρωτοβουλία για το μέγα πρόβλημα που προκαλεί στην περιοχή Δράμας η διεξαγωγή του ROUT. Συνεπείς όλοι στο ετήσιο ραντεβού, ήρθαν να χτυπήσουν τις πόρτες των ανθρώπων που διοργανώνουμε τον αγώνα και να μας ζητήσουν να πούμε γιατί δεν πράξαμε σύμφωνα με το Νόμο, όταν διοργανώναμε τον ROUT του 2010. Πέρυσι ήταν ο Κυνηγετικός Σύλλογος Δράμας που μας έστειλε στον Εισαγγελέα. Φέτος ήταν το Αστυνομικό Τμήμα Παρανεστίου. Πριν διαβάσετε το κείμενο της δικής μου κατάθεσης στον Εισαγγελέα της υπόθεσης ROUT-2010, θα πρέπει να σας πω ότι παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των (αχυρ)ανθρώπων της κυρίας Σωτηριάδου, ο ROUT συνεχίζει σταθερά την πορεία του προς το μέλλον. Αφιερώνω την παρακάτω κατάθεση-απολογία μου σε όλους εκείνους που πίστευαν ότι θα ανακρούαμε πρύμνα στο πρώτο εμπόδιο που θα παρουσιαζόταν στο δρόμο μας. Ο καλός VFUT, o κακός ROUT και οι ένοχοι διοργανωτές του. Ένα ακόμα διδακτικό ανάγνωσμα για τα φαινόμενα διαπλοκής στην Ελλάδα! Απολαύστε το…
Κυρία εισαγγελεύ
Κλήθηκα προχτές από το «οικείο» αστυνομικό τμήμα της περιοχής μου, προκειμένου να καταθέσω ως συγκατηγορούμενος (!) με δύο ακόμα φίλους μου και συνεργάτες, σχετικά με τη διοργάνωση του ανοικτού αθλητικού γεγονότος ορεινού τρεξίματος, με την ονομασία Rodopi Ultra Trail (ROUT σε συντομία). Σύμφωνα με τη δικογραφία που σχηματίστηκε σε βάρος μας, ως υπεύθυνοι διοργάνωσης τον Οκτώβριο του 2010 δεν ενημερώσαμε για την πραγματοποίηση του γεγονότος μας τον Αστυνομικό Σταθμό Παρανεστίου Δράμας, επειδή όπως αναφέρει στην έκθεσή του, το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής του ROUT απλώνεται στην περιοχή ευθύνης του συγκεκριμένου Σταθμού! Να σημειώσω πως είναι η δεύτερη κατά σειρά χρονιά που με διαφορετικά προσχήματα κάθε φορά, καλούμαστε σε απολογία για το ίδιο αυτό γεγονός, που διανύει ισάριθμες διοργανώσεις! Σύμπτωση καθόλου τυχαία θα έλεγα.
Κυρία Ειαγγελεύ
Δεν μπορώ να κρύψω ότι θλίψη και απογοήτευση με κυρίεψαν ξεφυλλίζοντας τα έγγραφα της δικογραφίας, καθώς διάβαζα μόνο ανιαρά, ανούσια ή και αυτονόητα πορίσματα, να συνθέτουν το καθόλου απρόβλεπτο παζλ αυτής της δικογραφίας. Μένω ακόμα και τώρα εμβρόντητος στη σκέψη ότι τόσος κόπος και έξοδα σε βάρος του έλληνα φορολογούμενου, γίνονται για να πραγματοποιηθεί εισαγγελική έρευνα που αφορά μια συνάντηση αναψυχής εκατό ανθρώπων. Λύσαμε άραγε τα σοβαρά προβλήματα της Ελλάδας στην εποχή του ΔΝΤ και του Μνημονίου, ώστε να ξοδεύεται δημόσιο χρήμα για γελοιότητες? Μήπως κάποιοι ομφαλοσκοπώντας δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι η χώρα βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής?
Διάβασα λοιπόν ανάμεσα στα έγγραφα ότι η Αστυνομία Παρανεστίου θεώρησε casus belli την απουσία ενημέρωσής της από την πλευρά μας σχετικά με τον ROUT. Άραγε όσοι πηγαίνουν οργανωμένες εκδρομές αναψυχής (σύλλογοι κλπ) στην περιοχή ευθύνης της, ζητούν την άδειa της Αστυνομίας? Φαντάζομαι παρέες κυνηγών να συνωστίζονται κάθε Παρασκευή απόγευμα έξω από το Τμήμα της συμπαθούς πολίχνης για μια ενημέρωση σχετικά με τα σχέδιά τους για το Σαββατοκύριακο! Έλεος κυρία Εισαγγελεύς, η γελοία αυτή κατάσταση μου θυμίζει τα μαύρα χρόνια της «επιτηρούμενης ζώνης» για τον από βορρά κίνδυνο, με τις μπάρες, τα προωθημένα στρατιωτικά φυλάκια και τις άδειες εισόδου. Τραγέλαφος!
Διάβασα επίσης τη σωστή αλλά περιττή πληροφορία του Δασαρχείου Δράμας, ότι είναι επιτρεπτή μια δραστηριότητα αθλητικού χαρακτήρα ή αναψυχής στο δάσος. Αυτά είναι ήδη γνωστά στον καθένα μας, μέσα από την υφιστάμενη διαδικτυακή πληροφόρηση των πολιτών της χώρας. Παρόλα αυτά ευχαριστώ την τωρινή ηγεσία του Δασαρχείου για την αναγνώριση των αυτονόητων που έρχεται να μας δικαιώσει, μια και η προηγούμενη έκανε τα πάντα για να μας αποτρέψει το 2009 να βρεθούμε στη Ροδόπη, μέσω απειλών για μηνύσεις κλπ. Έτσι δεν είναι κύριε Τσίγκη, πρώην Δασάρχη Δράμας ή κάνω λάθος? Εδώ πιστεύω ότι και ο κ. Ευμοιρίδης, πρώην νομάρχης Δράμας έχει άποψη, αφού κι εκείνος εργάστηκε άοκνα σ αυτή την κατεύθυνση. Ας είναι καλά και οι δυο τους, δεν θα τους ξεχάσω.
Τι υποκρισία κυρία Εισαγγελεύ για όλους αυτούς που κυνηγούν μάγισσες στην εποχή μας, για να καλύψουν τις νοσηρές φιλοδοξίες πολιτικών μικροπαραγόντων της περιφέρειας –γνωστή για δεκαετίες η κατάσταση αλλά κάθε φορά που τη συναντάς, αισθάνεσαι μια αποστροφή. Ένα απλό λαϊκό αθλητικό γεγονός, που όμοιά του γίνονται εκατοντάδες σε όλο τον κόσμο, προσελκύοντας χιλιάδες κόσμο και προσφέροντας καλές υπηρεσίες στις τοπικές ορεινές κοινωνίες, μέσα από μορφές εναλλακτικού τουρισμού, εδώ θεωρήθηκε απειλή! Γιατί άραγε και από ποιους? Ποιος ήταν εκείνος που δεν ήθελε λίγους παραπάνω τουρίστες στο ξεχασμένο Παρανέστι Δράμας? Εμείς μήπως, που διοργανώνουμε τον ROUT στην περιοχή αυτή?
Το πλέον δε καταπληκτικό στην περίπτωσή μας, είναι ότι ένα αντίγραφο γεγονός του δικού μας, που πραγματοποιείται στην ίδια περιοχή, το ίδιο χρονικό διάστημα, θεωρείται καθόλα νόμιμο, καθώς φέρει την οργανωτική σφραγίδα της τοπικής αυτοδιοίκησης και συγκεκριμένα του Δήμου Παρανεστίου, από τον οποίο πατρονάρεται. Έτσι λοιπόν αντιλαμβάνονται οι παράγοντες της τοπικής κοινωνίας της Δράμας την αντιμετώπιση επισκεπτών της περιοχής τους? Μπροστά στα μικροπολιτικά τους συμφέροντα δεν διστάζουν να εκτεθούν ανεπανόρθωτα, μετερχόμενοι κάθε δόλιο μέσο! Και τέτοια μικρόψυχη συμπεριφορά έχουν επιδείξει αυτά τα τελευταία χρόνια κορυφαίοι παράγοντες της τοπικής κοινωνίας της Δράμας, δυστυχώς.
Ποιος όμως δίνει το δικαίωμα σε κάποιους Έλληνες πολίτες να επιτρέψουν επιλεκτικά την αναψυχή άλλων στην περιοχή τους? Μπορεί να μας απαντήσει ο Νόμος παρακαλώ? Θα το ήθελα πολύ!
Θυμώνω κυρία Εισαγγελεύ, γιατί δεκάδες εργατοώρες που πληρώνονται από τον κρατικό κορβανά, με λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων, δικά μας δηλαδή, ξοδεύτηκαν και θα ξοδευτούν μέχρι να καταλήξει η Δικαιοσύνη στην ετυμηγορία αν ένας περίπατος στο δάσος είναι παράνομη πράξη ή όχι! Κι αυτό γίνεται σε εποχές που αυτή η χώρα, η πατρίδα μας η Ελλάδα κυρία Εισαγγελεύ, αγωνίζεται σκληρά με το χαμένο χρόνο και τις χαμένες θυσίες των προδομένων και πληγωμένων πολιτών της. Λες κι όλα τα πραγματικά προβλήματα έχουν λυθεί μέχρι σήμερα και απέμεινε να λυθεί η νομιμότητα ενός λαϊκού αγώνα, μιας σύναξης στα βουνά!
Και οποίος φαρισαϊσμός, την ίδια στιγμή που ο άλλος (ο τοπικός) περίπατος στο ίδιο δάσος, την ίδια εποχή, θεωρείται απόλυτα νόμιμος, γιατί τυχαίνει να προστατεύεται από τις αποκαλούμενες «Τοπικές Αρχές»! Για τον άλλο «περίπατο» δεν χρειάζεται να αποφανθούν το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, ο ΣΕΓΑΣ, η Περιφέρεια, το Δασαρχείο, η Αστυνομία και δεν ξέρω ποιοι ακόμα. Απίστευτο? Μπορεί! Αληθινό όμως σίγουρα! Και επειδή όλοι οι Έλληνες καταντήσαμε να γνωρίζουμε τους «παροικούντες στην Ιερουσαλήμ», ξέρουμε πόσο απίστευτο είναι…
Αντιλαμβάνεστε συνεπώς κυρία Εισαγγελεύ, όταν σε δύο πανομοιότυπες δράσεις μόνο για τη μία εγείρονται ενστάσεις και δικαστικές διαδικασίες, τότε το πρόβλημα εντοπίζεται κάπου αλλού…
Και στην περίπτωσή μας είναι ξεκάθαρα θέμα μικροσκοπιμοτήτων μιας αποκαλούμενης «τοπικής κοινωνίας», αυτής της Δράμας και του Παρανεστίου και μάλιστα των (πρώην ευτυχώς) πολιτικών ταγών της, που προσπαθούν να μας κάνουν δύσκολη τη ζωή, ώστε να μας αποδείξουν «ποιος κάνει κουμάντο» εκεί.
Ξέρουμε κύριοι ότι εσείς είστε τα αφεντικά εκεί πέρα, μπορείτε τώρα όμως να μας αφήσετε ήσυχους?
Μάλλον το οικονομικό παρασκήνιο αυτής της υπόθεσης θα έχρηζε προβληματισμού και επανεξέτασης, αφού κρατικά κονδύλια ξοδεύονται για την υλοποίηση του «Δημοτικού» αγώνα, σε εποχές που οι άτυχοι συμβασιούχοι των ΟΤΑ βλέπουν την πόρτα εξόδου από την εργασία τους! Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πάντως από τις αντιδράσεις των τοπικών παραγόντων, ότι μάλλον η συνέχιση της παρουσίας μας στο «Εθνικό Πάρκο Ροδόπης» τους δημιουργεί ανασφάλεια. Γιατί άραγε? Προσπαθούν κάτι να κρύψουν? Αναρωτιέμαι… Η κυρία Αλίκη Σωτηριάδου, πρώην Δήμαρχος Παρανεστίου κάτι γνωρίζει φαντάζομαι.
Και ειλικρινά, δεν μπορώ να αντιληφθώ και να ακολουθήσω και το σκεπτικό των Αρχών που εξαντλούν την αίσθηση του καθήκοντος σε υποθέσεις όπως το “Rodopi Ultra Trail”, μια δραστηριότητα απόλυτα ήπια, χωρίς χρήση μηχανοκίνητων μέσων, χωρίς σπατάλη πόρων και ενέργειας, με μηδενικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα και προωθημένο ιδεολογικό υπόβαθρο. Προφανώς, οι μια χούφτα «ειρηνιστές» δρομείς-πεζοπόροι με τα ακαταλαβίστικα ιδανικά και τον διαποτισμό από τις αρχές του σεβασμού στη φύση, αποτελούν πολύ ευκολότερη λεία από την πολυπληθή ελληνική κυνηγετική κοινότητα, που σε καμία περίπτωση τα βρώσιμα και καθόλου βιώσιμα ιδανικά της δεν ταυτίζονται με την αίσθηση της ευρύτερης κοινής γνώμης για το μέλλον της άγριας φύσης και του πλανήτη γενικότερα. Η κυνηγετική κοινότητα έχει βρει άσυλο στη Ροδόπη, θεωρώντας την κάτι σαν καταφύγιό της. Και όχι τυχαία, αφού αποτελεί έναν κυνηγετικό παράδεισο νομίμων και μη θηραμάτων. Δεν υπέπεσε ωστόσο στην αντίληψή μου να εξαντλεί την αυστηρότητά της η Αστυνομία στους κυνηγούς της Ροδόπης. Το αντίθετο θα έλεγα κι αυτό αποτελεί κοινό μυστικό, όχι μόνο μεταξύ των συνδαιτυμόνων στα γεύματα με παράνομα πιάτα.
Στην περιοχή του «Εθνικού Πάρκου Ροδόπης», είναι γνωστό ότι βρίσκουν καταφύγιο μερικά από τα πιο απειλούμενα με αφανισμό θηλαστικά της ευρωπαϊκής ηπείρου, αλλά δεν βλέπω να ιδρώνει το αυτί κανενός για το θέμα, τη στιγμή που η δολοφονία απειλούμενων προστατευόμενων θηλαστικών συνεχίζεται με ανεξέλεγκτους ρυθμούς! Εδώ να κάνω μια παρένθεση και να πω ότι στο «επεισόδιο» της προηγούμενης χρονιάς (2010), όταν πάλι συρθήκαμε στη Δικαιοσύνη, πρωταγωνιστικό ρόλο τότε έπαιξε ο Κυνηγετικός Σύλλογος Δράμας «Η Άρτεμις», ο οποίος από περίσσια …ευαισθησία Πόντιου Πιλάτου, είχε ενημερώσει τον Εισαγγελέα ότι δεν ήταν σε θέση να ελέγξει τη δράση των μελών του τις ημέρες που οι δικοί μας καλεσμένοι θα περπατούσαν στα δάση της περιοχής, κατά συνέπεια εμείς ως διοργανωτές εκθέταμε σε κίνδυνο τους αθλητές μας! Αυτή είναι η φαρισαϊκή ευαισθησία της κυνηγετικής κοινότητας, στην συμπαθή κατά τα άλλα Δράμα τουλάχιστον, ότι δηλαδή τα δάση αποτελούν κτήμα των κυνηγών και οι υπόλοιποι πολίτες της χώρας καλά θα κάνουν να μην περιφέρονται ασκόπως σε επικίνδυνα μέρη!
Κυρία Εισαγγελεύ
Επειδή θεωρώ ότι όλη αυτή η υπόθεση αποτελεί την απόλυτη ένδειξη υποκρισίας κάποιων παραγόντων του μικρόκοσμου της ελληνικής «επαρχίας», αποφάσισα μετά από δύο χρόνια διώξεων να κάνω επιτέλους γνωστό το ζήτημα στην Κοινή Γνώμη και στην Πολιτεία. Άρα το κείμενο που τώρα διαβάζετε, θα έχει ήδη σταλεί στον Έντυπο και Ηλεκτρονικό Τύπο από την ημερομηνία υπογραφής του, όπως επίσης και σε επίσημες Αρχές της χώρας. Θεωρώ ηθικό χρέος μου να κάνω γνωστή αυτή την υπόθεση, που σε κάποιους θα προκαλέσει μειδιάματα και σε κάποιους άλλους θυμό, ως ένα ακόμα δείγμα ελληνικής κακοδαιμονίας και διαπλοκής. Θεωρώ ότι η κεντρική πολιτική ηγεσία του τόπου έχει αρκετούς λόγους να θέλει να γνωρίζει για το ποιον των παρεχόμενων υπηρεσιών των κρατικών λειτουργών σε επίπεδο βάσης. Και αφού τυχαίνει μάλιστα ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της χώρας να ασχολείται με αυτή την όμορφη δραστηριότητα, το τρέξιμο, για το οποίο κατηγορούμαστε, πιστεύω ότι αν διαβάσει αυτή την επιστολή θα μπορέσει να καταλάβει πολύ περισσότερο από αρκετούς άλλους το παράλογο και σκανδαλώδες των τεκταινόμενων στο μακρινό βορρά της ελληνικής επικράτειας. Για το καλό του τόπου, ευτυχώς νοιάζονται πολλοί περισσότεροι απ όσοι πιστεύουμε ότι νοιάζονται και κυρίως όχι μόνο εκείνοι που εκπροσωπούν τον δικό τους τόπο.
Κυρία Εισαγγελεύ
Όταν όλοι προσπαθούμε σ αυτό τον τόπο να βάλουμε σήμερα ένα λιθαράκι για να ξαναχτίσουμε τα όσα γκρεμίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια που κυριαρχούσε η ελαφρότητα, η επιπολαιότητα, η διαπλοκή, η κατασπατάληση και η κλοπή της δημόσιας περιουσίας, κάποιοι δεν ενδιαφέρονται ούτε καν για το σήμερα του τόπου τους, της αιμορραγούσας ελληνικής παραμεθόριας περιφέρειας, την οποία έχουμε όλοι καθήκον να στηρίξουμε, εφόσον μπορούμε. Εμείς ως ROUT, συμβάλλουμε σ αυτή την προσπάθεια με ένα αθλητικό γεγονός και αντί αναγνώρισης συρόμαστε στα δικαστήρια κάθε χρόνο. Ας απαντήσουν λοιπόν τώρα οι διώκτες μας ποια είναι η δική τους συνεισφορά σ αυτή την πανεθνική προσπάθεια. Ποιος αντιμάχεται την επανεκκίνηση της εθνικής πορείας προς το μέλλον, ποιος νιώθει ανασφαλής απ τον κοινό αγώνα για ένα καλύτερο αύριο?
Διατελώ
Λάζαρος Ρήγος
Λιτόχωρο, 9 Απριλίου 2011
Κυρία εισαγγελεύ
Κλήθηκα προχτές από το «οικείο» αστυνομικό τμήμα της περιοχής μου, προκειμένου να καταθέσω ως συγκατηγορούμενος (!) με δύο ακόμα φίλους μου και συνεργάτες, σχετικά με τη διοργάνωση του ανοικτού αθλητικού γεγονότος ορεινού τρεξίματος, με την ονομασία Rodopi Ultra Trail (ROUT σε συντομία). Σύμφωνα με τη δικογραφία που σχηματίστηκε σε βάρος μας, ως υπεύθυνοι διοργάνωσης τον Οκτώβριο του 2010 δεν ενημερώσαμε για την πραγματοποίηση του γεγονότος μας τον Αστυνομικό Σταθμό Παρανεστίου Δράμας, επειδή όπως αναφέρει στην έκθεσή του, το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής του ROUT απλώνεται στην περιοχή ευθύνης του συγκεκριμένου Σταθμού! Να σημειώσω πως είναι η δεύτερη κατά σειρά χρονιά που με διαφορετικά προσχήματα κάθε φορά, καλούμαστε σε απολογία για το ίδιο αυτό γεγονός, που διανύει ισάριθμες διοργανώσεις! Σύμπτωση καθόλου τυχαία θα έλεγα.
Κυρία Ειαγγελεύ
Δεν μπορώ να κρύψω ότι θλίψη και απογοήτευση με κυρίεψαν ξεφυλλίζοντας τα έγγραφα της δικογραφίας, καθώς διάβαζα μόνο ανιαρά, ανούσια ή και αυτονόητα πορίσματα, να συνθέτουν το καθόλου απρόβλεπτο παζλ αυτής της δικογραφίας. Μένω ακόμα και τώρα εμβρόντητος στη σκέψη ότι τόσος κόπος και έξοδα σε βάρος του έλληνα φορολογούμενου, γίνονται για να πραγματοποιηθεί εισαγγελική έρευνα που αφορά μια συνάντηση αναψυχής εκατό ανθρώπων. Λύσαμε άραγε τα σοβαρά προβλήματα της Ελλάδας στην εποχή του ΔΝΤ και του Μνημονίου, ώστε να ξοδεύεται δημόσιο χρήμα για γελοιότητες? Μήπως κάποιοι ομφαλοσκοπώντας δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι η χώρα βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής?
Διάβασα λοιπόν ανάμεσα στα έγγραφα ότι η Αστυνομία Παρανεστίου θεώρησε casus belli την απουσία ενημέρωσής της από την πλευρά μας σχετικά με τον ROUT. Άραγε όσοι πηγαίνουν οργανωμένες εκδρομές αναψυχής (σύλλογοι κλπ) στην περιοχή ευθύνης της, ζητούν την άδειa της Αστυνομίας? Φαντάζομαι παρέες κυνηγών να συνωστίζονται κάθε Παρασκευή απόγευμα έξω από το Τμήμα της συμπαθούς πολίχνης για μια ενημέρωση σχετικά με τα σχέδιά τους για το Σαββατοκύριακο! Έλεος κυρία Εισαγγελεύς, η γελοία αυτή κατάσταση μου θυμίζει τα μαύρα χρόνια της «επιτηρούμενης ζώνης» για τον από βορρά κίνδυνο, με τις μπάρες, τα προωθημένα στρατιωτικά φυλάκια και τις άδειες εισόδου. Τραγέλαφος!
Διάβασα επίσης τη σωστή αλλά περιττή πληροφορία του Δασαρχείου Δράμας, ότι είναι επιτρεπτή μια δραστηριότητα αθλητικού χαρακτήρα ή αναψυχής στο δάσος. Αυτά είναι ήδη γνωστά στον καθένα μας, μέσα από την υφιστάμενη διαδικτυακή πληροφόρηση των πολιτών της χώρας. Παρόλα αυτά ευχαριστώ την τωρινή ηγεσία του Δασαρχείου για την αναγνώριση των αυτονόητων που έρχεται να μας δικαιώσει, μια και η προηγούμενη έκανε τα πάντα για να μας αποτρέψει το 2009 να βρεθούμε στη Ροδόπη, μέσω απειλών για μηνύσεις κλπ. Έτσι δεν είναι κύριε Τσίγκη, πρώην Δασάρχη Δράμας ή κάνω λάθος? Εδώ πιστεύω ότι και ο κ. Ευμοιρίδης, πρώην νομάρχης Δράμας έχει άποψη, αφού κι εκείνος εργάστηκε άοκνα σ αυτή την κατεύθυνση. Ας είναι καλά και οι δυο τους, δεν θα τους ξεχάσω.
Το έγγραφο του Αστυνομικού Τμήματος Παρανεστίου Δράμας, προς τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Δράμας, με ημερομηνία 18.10.2010, με το οποίο ζητούνται οι περίφημες «δικές τους ενέργειες»! Το παράπτωμά μας, όπως περιγράφεται στο έγγραφο, είναι ότι «δεν τους ενημερώσαμε ως οφείλαμε, προκειμένου να λάβουν τα αναγκαία μέτρα τάξης…» Ωστόσο, με φιλότιμες προσπάθειες, η Αστυνομική Διεύθυνση Δράμας κατάφερε να τους «ενημερώσει» την ώρα που ο ROUT ήταν ήδη σε εξέλιξη! Είπε κανείς ότι η ΕΛΑΣ δεν κάνει σωστά τη δουλειά της?
Το πλέον δε καταπληκτικό στην περίπτωσή μας, είναι ότι ένα αντίγραφο γεγονός του δικού μας, που πραγματοποιείται στην ίδια περιοχή, το ίδιο χρονικό διάστημα, θεωρείται καθόλα νόμιμο, καθώς φέρει την οργανωτική σφραγίδα της τοπικής αυτοδιοίκησης και συγκεκριμένα του Δήμου Παρανεστίου, από τον οποίο πατρονάρεται. Έτσι λοιπόν αντιλαμβάνονται οι παράγοντες της τοπικής κοινωνίας της Δράμας την αντιμετώπιση επισκεπτών της περιοχής τους? Μπροστά στα μικροπολιτικά τους συμφέροντα δεν διστάζουν να εκτεθούν ανεπανόρθωτα, μετερχόμενοι κάθε δόλιο μέσο! Και τέτοια μικρόψυχη συμπεριφορά έχουν επιδείξει αυτά τα τελευταία χρόνια κορυφαίοι παράγοντες της τοπικής κοινωνίας της Δράμας, δυστυχώς.
Ποιος όμως δίνει το δικαίωμα σε κάποιους Έλληνες πολίτες να επιτρέψουν επιλεκτικά την αναψυχή άλλων στην περιοχή τους? Μπορεί να μας απαντήσει ο Νόμος παρακαλώ? Θα το ήθελα πολύ!
Θυμώνω κυρία Εισαγγελεύ, γιατί δεκάδες εργατοώρες που πληρώνονται από τον κρατικό κορβανά, με λεφτά των Ελλήνων φορολογουμένων, δικά μας δηλαδή, ξοδεύτηκαν και θα ξοδευτούν μέχρι να καταλήξει η Δικαιοσύνη στην ετυμηγορία αν ένας περίπατος στο δάσος είναι παράνομη πράξη ή όχι! Κι αυτό γίνεται σε εποχές που αυτή η χώρα, η πατρίδα μας η Ελλάδα κυρία Εισαγγελεύ, αγωνίζεται σκληρά με το χαμένο χρόνο και τις χαμένες θυσίες των προδομένων και πληγωμένων πολιτών της. Λες κι όλα τα πραγματικά προβλήματα έχουν λυθεί μέχρι σήμερα και απέμεινε να λυθεί η νομιμότητα ενός λαϊκού αγώνα, μιας σύναξης στα βουνά!
Και οποίος φαρισαϊσμός, την ίδια στιγμή που ο άλλος (ο τοπικός) περίπατος στο ίδιο δάσος, την ίδια εποχή, θεωρείται απόλυτα νόμιμος, γιατί τυχαίνει να προστατεύεται από τις αποκαλούμενες «Τοπικές Αρχές»! Για τον άλλο «περίπατο» δεν χρειάζεται να αποφανθούν το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, ο ΣΕΓΑΣ, η Περιφέρεια, το Δασαρχείο, η Αστυνομία και δεν ξέρω ποιοι ακόμα. Απίστευτο? Μπορεί! Αληθινό όμως σίγουρα! Και επειδή όλοι οι Έλληνες καταντήσαμε να γνωρίζουμε τους «παροικούντες στην Ιερουσαλήμ», ξέρουμε πόσο απίστευτο είναι…
Αντιλαμβάνεστε συνεπώς κυρία Εισαγγελεύ, όταν σε δύο πανομοιότυπες δράσεις μόνο για τη μία εγείρονται ενστάσεις και δικαστικές διαδικασίες, τότε το πρόβλημα εντοπίζεται κάπου αλλού…
Και στην περίπτωσή μας είναι ξεκάθαρα θέμα μικροσκοπιμοτήτων μιας αποκαλούμενης «τοπικής κοινωνίας», αυτής της Δράμας και του Παρανεστίου και μάλιστα των (πρώην ευτυχώς) πολιτικών ταγών της, που προσπαθούν να μας κάνουν δύσκολη τη ζωή, ώστε να μας αποδείξουν «ποιος κάνει κουμάντο» εκεί.
Ξέρουμε κύριοι ότι εσείς είστε τα αφεντικά εκεί πέρα, μπορείτε τώρα όμως να μας αφήσετε ήσυχους?
Μάλλον το οικονομικό παρασκήνιο αυτής της υπόθεσης θα έχρηζε προβληματισμού και επανεξέτασης, αφού κρατικά κονδύλια ξοδεύονται για την υλοποίηση του «Δημοτικού» αγώνα, σε εποχές που οι άτυχοι συμβασιούχοι των ΟΤΑ βλέπουν την πόρτα εξόδου από την εργασία τους! Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πάντως από τις αντιδράσεις των τοπικών παραγόντων, ότι μάλλον η συνέχιση της παρουσίας μας στο «Εθνικό Πάρκο Ροδόπης» τους δημιουργεί ανασφάλεια. Γιατί άραγε? Προσπαθούν κάτι να κρύψουν? Αναρωτιέμαι… Η κυρία Αλίκη Σωτηριάδου, πρώην Δήμαρχος Παρανεστίου κάτι γνωρίζει φαντάζομαι.
Και ειλικρινά, δεν μπορώ να αντιληφθώ και να ακολουθήσω και το σκεπτικό των Αρχών που εξαντλούν την αίσθηση του καθήκοντος σε υποθέσεις όπως το “Rodopi Ultra Trail”, μια δραστηριότητα απόλυτα ήπια, χωρίς χρήση μηχανοκίνητων μέσων, χωρίς σπατάλη πόρων και ενέργειας, με μηδενικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα και προωθημένο ιδεολογικό υπόβαθρο. Προφανώς, οι μια χούφτα «ειρηνιστές» δρομείς-πεζοπόροι με τα ακαταλαβίστικα ιδανικά και τον διαποτισμό από τις αρχές του σεβασμού στη φύση, αποτελούν πολύ ευκολότερη λεία από την πολυπληθή ελληνική κυνηγετική κοινότητα, που σε καμία περίπτωση τα βρώσιμα και καθόλου βιώσιμα ιδανικά της δεν ταυτίζονται με την αίσθηση της ευρύτερης κοινής γνώμης για το μέλλον της άγριας φύσης και του πλανήτη γενικότερα. Η κυνηγετική κοινότητα έχει βρει άσυλο στη Ροδόπη, θεωρώντας την κάτι σαν καταφύγιό της. Και όχι τυχαία, αφού αποτελεί έναν κυνηγετικό παράδεισο νομίμων και μη θηραμάτων. Δεν υπέπεσε ωστόσο στην αντίληψή μου να εξαντλεί την αυστηρότητά της η Αστυνομία στους κυνηγούς της Ροδόπης. Το αντίθετο θα έλεγα κι αυτό αποτελεί κοινό μυστικό, όχι μόνο μεταξύ των συνδαιτυμόνων στα γεύματα με παράνομα πιάτα.
Στην περιοχή του «Εθνικού Πάρκου Ροδόπης», είναι γνωστό ότι βρίσκουν καταφύγιο μερικά από τα πιο απειλούμενα με αφανισμό θηλαστικά της ευρωπαϊκής ηπείρου, αλλά δεν βλέπω να ιδρώνει το αυτί κανενός για το θέμα, τη στιγμή που η δολοφονία απειλούμενων προστατευόμενων θηλαστικών συνεχίζεται με ανεξέλεγκτους ρυθμούς! Εδώ να κάνω μια παρένθεση και να πω ότι στο «επεισόδιο» της προηγούμενης χρονιάς (2010), όταν πάλι συρθήκαμε στη Δικαιοσύνη, πρωταγωνιστικό ρόλο τότε έπαιξε ο Κυνηγετικός Σύλλογος Δράμας «Η Άρτεμις», ο οποίος από περίσσια …ευαισθησία Πόντιου Πιλάτου, είχε ενημερώσει τον Εισαγγελέα ότι δεν ήταν σε θέση να ελέγξει τη δράση των μελών του τις ημέρες που οι δικοί μας καλεσμένοι θα περπατούσαν στα δάση της περιοχής, κατά συνέπεια εμείς ως διοργανωτές εκθέταμε σε κίνδυνο τους αθλητές μας! Αυτή είναι η φαρισαϊκή ευαισθησία της κυνηγετικής κοινότητας, στην συμπαθή κατά τα άλλα Δράμα τουλάχιστον, ότι δηλαδή τα δάση αποτελούν κτήμα των κυνηγών και οι υπόλοιποι πολίτες της χώρας καλά θα κάνουν να μην περιφέρονται ασκόπως σε επικίνδυνα μέρη!
Κυρία Εισαγγελεύ
Επειδή θεωρώ ότι όλη αυτή η υπόθεση αποτελεί την απόλυτη ένδειξη υποκρισίας κάποιων παραγόντων του μικρόκοσμου της ελληνικής «επαρχίας», αποφάσισα μετά από δύο χρόνια διώξεων να κάνω επιτέλους γνωστό το ζήτημα στην Κοινή Γνώμη και στην Πολιτεία. Άρα το κείμενο που τώρα διαβάζετε, θα έχει ήδη σταλεί στον Έντυπο και Ηλεκτρονικό Τύπο από την ημερομηνία υπογραφής του, όπως επίσης και σε επίσημες Αρχές της χώρας. Θεωρώ ηθικό χρέος μου να κάνω γνωστή αυτή την υπόθεση, που σε κάποιους θα προκαλέσει μειδιάματα και σε κάποιους άλλους θυμό, ως ένα ακόμα δείγμα ελληνικής κακοδαιμονίας και διαπλοκής. Θεωρώ ότι η κεντρική πολιτική ηγεσία του τόπου έχει αρκετούς λόγους να θέλει να γνωρίζει για το ποιον των παρεχόμενων υπηρεσιών των κρατικών λειτουργών σε επίπεδο βάσης. Και αφού τυχαίνει μάλιστα ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της χώρας να ασχολείται με αυτή την όμορφη δραστηριότητα, το τρέξιμο, για το οποίο κατηγορούμαστε, πιστεύω ότι αν διαβάσει αυτή την επιστολή θα μπορέσει να καταλάβει πολύ περισσότερο από αρκετούς άλλους το παράλογο και σκανδαλώδες των τεκταινόμενων στο μακρινό βορρά της ελληνικής επικράτειας. Για το καλό του τόπου, ευτυχώς νοιάζονται πολλοί περισσότεροι απ όσοι πιστεύουμε ότι νοιάζονται και κυρίως όχι μόνο εκείνοι που εκπροσωπούν τον δικό τους τόπο.
Κυρία Εισαγγελεύ
Όταν όλοι προσπαθούμε σ αυτό τον τόπο να βάλουμε σήμερα ένα λιθαράκι για να ξαναχτίσουμε τα όσα γκρεμίστηκαν τα προηγούμενα χρόνια που κυριαρχούσε η ελαφρότητα, η επιπολαιότητα, η διαπλοκή, η κατασπατάληση και η κλοπή της δημόσιας περιουσίας, κάποιοι δεν ενδιαφέρονται ούτε καν για το σήμερα του τόπου τους, της αιμορραγούσας ελληνικής παραμεθόριας περιφέρειας, την οποία έχουμε όλοι καθήκον να στηρίξουμε, εφόσον μπορούμε. Εμείς ως ROUT, συμβάλλουμε σ αυτή την προσπάθεια με ένα αθλητικό γεγονός και αντί αναγνώρισης συρόμαστε στα δικαστήρια κάθε χρόνο. Ας απαντήσουν λοιπόν τώρα οι διώκτες μας ποια είναι η δική τους συνεισφορά σ αυτή την πανεθνική προσπάθεια. Ποιος αντιμάχεται την επανεκκίνηση της εθνικής πορείας προς το μέλλον, ποιος νιώθει ανασφαλής απ τον κοινό αγώνα για ένα καλύτερο αύριο?
Διατελώ
Λάζαρος Ρήγος
Λιτόχωρο, 9 Απριλίου 2011
3 σχόλια:
Ποιο σχόλιο άραγε θα μπορέσει να αποτυπώσει το μέγεθος της......... κάποιων;;;
(Η λογοκρισία γίνεται από μέρους μου, για ευνόητους λόγους)
Θυμώνω, επειδή επαληθεύεται η άποψη που έχω διαμορφώσει περί θεσμών και λοιπών θεσμικών παραγόντων, αφού μερικές φορές, ονειραβατώντας δυστυχώς, νομίζω ότι κάτι έχει αλλάξει...
Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν,μια χώρα που διυλίζει τον κώνωπα και χάνει την ουσία.
Μόνο θλίψη με διακατέχει και (πολύς θυμός) παράξενο πράγμα για μένα,αλλά τελευταία είμαι συχνά θυμωμένος.
Την σκέψη μου δεν θα την φυλακίσει κανείς,με προβληματίζει πολύ που δεν μπορώ να κάνω κάτι για να αλλάξω τα πράγματα,το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σκεφτόμαστε σωστά.
Όποιος συλλογάται ελεύθερα συλλογάται καλά.
Η παράνοια σε άτομα είναι σχετικά σπάνια. Όμως σε ομάδες, κόμματα, έθνη και εποχές είναι μάλλον ο κανόνας."Νιτσε"
Στέλιος Γκέκας
Δημοσίευση σχολίου