Κρίση ταυτότητας ή ...κάτι άλλο?

Αρνητική εντύπωση μου προκαλεί –άραγε μόνο σε μένα?- η τάση κάποιων διοργανωτών αγώνων βουνού στην Ελλάδα, να αντιγράφουν την ονομασία κάποιου άλλου! Προφανώς, αυτό γίνεται με στόχο τη διεκδίκηση μέρους της φήμης του αντιγραφόμενου από τον αντιγράφοντα. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, όλα αυτά συμβαίνουν στον Όλυμπο, όπου δύο αγώνες (Φαέθων, Ορειβατικός) αντιγράφουν την ονομασία ενός τρίτου (Olympus Marathon), με προφανείς σκοπούς, μια και η περίπτωση της αφέλειας είναι και η μόνη που εκ προοιμίου αποκλείεται.

Πρωτοβουλία για την καταγραφή των αθλητών στο ελληνικό ορεινό τρέξιμο

Συνάδελφοι διοργανωτές

Το άθλημα που με πάθος υπηρετούμε όλοι μας σήμερα σ αυτόν τον τόπο τον γεμάτο βουνά, το ορεινό τρέξιμο, έχει ξεφύγει νομίζω από τον έλεγχό μας και αντί να το τραβάμε μπροστά, αρχίσαμε να τρέχουμε ξοπίσω του! Με λίγα λόγια, οι εξελίξεις και πάλι μας προσπερνούν. Όπως μας πληροφορεί η έγκριτη δουλειά των συντελεστών του Advendure, Τάκη Τσογκαράκη και Δημήτρη Τρουπή, που πριν λίγες ημέρες είδε το φως της δημοσιότητας, πάνω από 5000 Έλληνες έτρεξαν τουλάχιστον σε έναν από τους σχεδόν 90 αγώνες που διοργανώθηκαν στη χώρα μας τη χρονιά που πέρασε!

Το Τάμα! (ο δικός μου Olympus Mythical Trail-2012)

Ο αγώνας μου στις 29/7/12, σκέψεις και συμπεράσματα μετά τον παρθενικό ΟΜΤ

Η πρώτη διοργάνωση του ΟΜΤ καταγράφηκε  ως μια επιτυχία, σύμφωνα πάντα με την άποψη των ίδιων των αθλητών που συμμετείχαν και με τη (δική μου) διευκρίνιση εδώ, ότι ο χαρακτηρισμός τους γι τη διαδρομή του ΟΜΤ ως του «σκληρότερου» αγώνα που οι ίδιοι βίωσαν μέχρι σήμερα, καλύπτει τις προδιαγραφές ώστε ένας αγώνας να χαρακτηριστεί σημαντικός. Γράφτηκαν πολλά για τον ΟΜΤ, πριν καν γίνει πραγματικότητα και συζητήθηκαν ακόμα περισσότερα γι αυτόν. Δίκαια πιστεύω, όταν ένα γεγονός με τέτοια βαρύτητα και χαρακτηριστικά, φτάνει να αποτελέσει ιστορία πλέον, τότε δεν μπορεί παρά να είναι και θέμα συζήτησης ανάμεσα στους κύκλους των αθλητών. Ο ίδιος, γνώριζα από πέρυσι για το περιεχόμενο αυτής της υπόθεσης, από «πρώτο χέρι», καθώς είχα την τύχη να το τρέξω για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 2011. Περίμενα με μεγάλη προσμονή την υλοποίηση του «Σχεδίου ΟΜΤ», ώστε να έχουμε πλέον τα δεδομένα από δεκάδες αθλητές σε συνθήκες πραγματικού αγώνα. Και όντως, τα είχαμε μετά τις 8 Ιουλίου φέτος. Με βάση λοιπόν αυτά τα δεδομένα ξεκίνησα 3 εβδομάδες αργότερα, για να αγωνιστώ –μόνος όπως συνήθως- και να βγάλω τα δικά μου συμπεράσματα για τον Olympus Mythical Trail…

Διώκονται επειδή ξανανοίγουν παλιά μονοπάτια !!!

Στην απίθανης ανοησίας , αγκύλωσης και διαπλοκής χώρα με το όνομα ΕΛΛΑΔΑ, ο εθελοντισμός τιμωρείται ως αδίκημα!!! Συνελήφθησαν εθελοντές κάτοικοι της Ιθάκης, γιατί καθάριζαν και διάνοιγαν εκ νέου παλιά, κλεισμένα ή μισόκλειστα από το χρόνο και την εγκατάλειψη μονοπάτια. Ο ακριβής λόγος? Το έκαναν χωρίς την έγγραφη άδεια του Δασαρχείου!!! Τους συνέλαβαν αστυνομικοί του νησιού χτες το μεσημέρι, προφανώς «επ’αυτοφόρω», (βλέπε παρατήρηση στο τέλος του άρθρου*) την ώρα δηλαδή που πραγματοποιούσαν το …αδίκημα! Υποθέτω ότι στη συνέχεια αφέθηκαν ελεύθεροι και σχηματίστηκε σε βάρος τους δικογραφία, δεδομένου ότι η Αστυνομία ως όφειλε, κατέγραψε το συμβάν και απέστειλε στον εισαγγελέα τη σχετική αναφορά της.

2012: Πορεία στην ομίχλη για το ελληνικό ορεινό τρέξιμο

Εδώ και μήνες παρακολουθούμε με δέος τις καταλυτικές οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα, μη μπορώντας να πιστέψουμε ότι όλα αυτά τα δεινά έχουν φτάσει ήδη στο δικό μας κατώφλι. Ανεργία που ξεπερνά τα επίπεδα 50ετίας, ύφεση, άστεγοι, μετανάστες, συσσίτια, ανθρωπιστική βοήθεια… Ένας τραγικός κατάλογος συμπτωμάτων που δεν δείχνει  να έχει τέλος, Και στο βάθος? Στο βάθος οι ακόμα χειρότερες ημέρες, κατά γενική ομολογία των οικονομολόγων. Και μέσα σε όλα αυτά, οι σκέψεις των ανθρώπων του ορεινού τρεξίματος, οι δικές μας σκέψεις και κουβέντες, για το δικό μας χώρο. Πού βαδίζει το ελληνικό ορεινό τρέξιμο? Τι μπορεί να σωθεί? Τι μπορεί να γίνει? Υπάρχει ελπίδα?

1986-2011, 25 χρόνια ελληνικό ορεινό τρέξιμο. (Μέρος Δ, 1999-2003 Νεώτεροι Χρόνοι)

Το 1999, ήταν ο τελευταίος χρόνος πριν το γύρισμα του 20^ου αιώνα και σε όλους τους κοινωνικούς και αθλητικούς χώρους γίνονταν αναδρομές και απολογισμοί. Το ορεινό τρέξιμο στην Ελλάδα ήταν ορφανό! Δεν είχε ακόμα, ούτε ταυτότητα, ούτε και όνομα και κανένας δεν είχε λόγο να καταγράψει την σύντομη, σχεδόν ανώνυμη ιστορία των 12 χρόνων του. Η ονομασία «ορεινό τρέξιμο» θα αργούσε ακόμα να κυκλοφορήσει και να καθιερωθεί. Το διαδίκτυο βρισκόταν στα σπάργανα, αποτελώντας ιδιορρυθμία κάποιων, με ιδιαίτερη γνώση πληροφορικής και ο μόνος τρόπος πληροφόρησης παρέμενε ο περιοδικός τύπος, με ελάχιστα βραχύβια έντυπα μηνιαίας κυκλοφορίας, τα οποία ασχολούνταν με …«ολίγη» από τα πάντα και με τίποτα στην ουσία. Όμως, η αλλαγή του σκηνικού έχει ήδη ξεκινήσει, με εκείνο που έμελε να σηματοδοτήσει τα επόμενα πέντε χρόνια υπαίθριων αθλημάτων αντοχής στην Ελλάδα, τους «αγώνες περιπέτειας»!

Στα Ιμαλάια με ποδήλατο. Ένα στοίχημα που απλά δεν χάθηκε

Τον Νοέμβριο του 2000 παρέα με τον Δημήτρη Βενετικίδη, βρεθήκαμε στα Ιμαλάια με τα ποδήλατά μας, για μια ξεχωριστή περιπέτεια: τη διάσχιση της πιο διάσημης οροσειράς του κόσμου, με ποδήλατα από τα μονοπάτια της! Τώρα που ο χρόνος ξεμάκρυνε τα γεγονότα, αποδεικνύεται ότι ήταν ένα υπέρ το δέον φιλόδοξο σχέδιο, που δεν μπορούσε να έχει παρά μόνο λίγες πιθανότητες να γίνει πράξη. Στην περίπτωση εκείνη είχαμε να αντιμετωπίσουμε κι άλλους, απρόβλεπτους, παράγοντες, ικανούς να ανατρέψουν αυτοστιγμή οποιοδήποτε παρόμοιο σχέδιο. Στο τέλος αυτής της περιπετειώδους εμπειρίας, αποζημιωθήκαμε σε κάποιο βαθμό. Από όλη αυτή την ιστορία όμως, μας έμεινε η απαραίτητη σοφία που κερδίζει κάποιος όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με τις αποφάσεις του: «αν δεν το τολμήσεις, δεν μπορείς να ξέρεις». Το παρακάτω κείμενο, που ανέσυρα από το αρχείο του Α-Ζ, γράφτηκε λίγο μετά την επιστροφή μας από την διάσχιση εκείνη. Μέχρι σήμερα, η γεύση της εμπειρίας εκείνης λίγο έχει ξεθυμάνει παρά το ότι πέρασαν ήδη έντεκα χρόνια από τότε.

Olympus Mythical Trail: Η ζωή ένα βουνό, τα βάζεις μαζί του?

Το ιδεολογικό στίγμα του νέου αγώνα
Και να που φτάσαμε στην αφετηρία των 100K στον Όλυμπο! Ο Olympus Mythical Trail είδε το φως της μέρας στις 17 του Νοέμβρη με την προαναγγελία του γεγονότος και από εδώ και πέρα αρχίζει η μακριά –ελπίζω- πορεία του προς το μέλλον. Μεσολάβησε πολύ λιγότερος χρόνος απ όσο θα περίμενε κανείς για να κυοφορηθεί η ιδέα κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όντας τόσο δυνατή, δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη σκέψη. Ο έρωτας έρχεται με την πρώτη ματιά λένε κι έτσι έγινε με τον ΟΜΤ! Η εξέλιξη των γεγονότων από την περασμένη άνοιξη μέχρι σήμερα ήταν αργή, όσον αφορά τις αποφάσεις σε συλλογικό επίπεδο και μάλλον επικρατούσε ένα τέλμα αρνητικής αναποφασιστικότητας! Τα γεγονότα μέσα στη δική μου σκέψη ωστόσο είχαν πάρει απ την αρχή μια τροχιά και το σχέδιο είχε ήδη προσδιοριστεί πριν καν ολοκληρώσω αγωνιστικά τη διαδρομή του νέου αγώνα, τον περασμένο Αύγουστο.