Σχολιάζοντας προχτές υπό υλοποίηση UROC, αναπόφευκτα ήρθαν στο προσκήνιο οι μοιραίες συγκρίσεις ανάμεσα στους δύο αγώνες. Αθλητές απ όλο τον κόσμο, σε πείσμα της περσινής ατυχίας τους, που τους στέρησε –και μας στέρησε- στιγμές μεγαλειώδους συναγωνισμού. Κακά τα ψέματα, το UTMB είναι το άτυπο παγκόσμιο πρωτάθλημα του trail running -τα καθολικά γεγονότα αναδεικνύονται δεν κατασκευάζονται- κατά συνέπεια έχει και πολύ μεγάλο ενδιαφέρον παρακολούθησης από την παγκόσμια κοινότητα του αθλήματος. Το γεγονός αυτό είμαι βέβαιος ότι γεμίζει με ακόμα μεγαλύτερο αίσθημα ευθύνης τους διοργανωτές του, οι οποίοι έχουν απόλυτη επίγνωση της αξίας του αγώνα που υπηρετούν.
Νομίζω πως οι περισσότεροι συμφωνούν πια, ότι το 2010 οι διοργανωτές του UTMB ήταν ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουν τα (όχι και τόσο) απρόσμενα καιρικά φαινόμενα, που όπως παραδέχτηκαν οδήγησαν σε ματαίωση του αγώνα και στην υποκατάστασή του την επόμενη μέρα από έναν αγώνα μισού μήκους, στον οποίο συμμετείχαν οι μισοί αθλητές και προσέφερε μισό αποτέλεσμα, καθώς είχαν δημιουργηθεί μέσα σε μια νύχτα πικρίες, αντιδράσεις και απογοήτευση, μέσα και έξω απ τον αγώνα.
Εδώ, σαν παρένθεση θέλω να ασκήσω κριτική στη στάση του Kilian Jornet Burgada, ο οποίος καταφέρθηκε εκείνη τη νύχτα με σκληρές εκφράσεις κατά των διοργανωτών του UTMB, λοιδορώντας τους για το γεγονός ότι διέκοψαν τον αγώνα (το κείμενό του δημοσιεύεται σαν παράρτημα στο τέλος του άρθρου). Συμφωνώ με την άποψη του Kilian ότι βουνό «…δεν είναι μόνο ήλιος, πράσινα λιβάδια, λουλούδια και αγελάδες. Είναι και βράχια, καταιγίδες, χιόνι…» O Kilian βιάστηκε να κατηγορήσει τους διοργανωτές, ότι κάνουν αγώνα light και με το παραμικρό διακόπτουν έναν σπουδαίο αγώνα, αγνοώντας τις θυσίες που υποβλήθηκαν χιλιάδες αθλητές προκειμένου να συμμετάσχουν σ αυτόν. Ήθελα να περάσει ο καιρός, για να δω πώς θα λειτουργούσε ο αθλητής αυτός. Και το είδα, όταν στη λίστα του 2011 ήταν μέσα και το δικό του όνομα! Δέχτηκε πιέσεις από τους χορηγούς του? Έκρινε ότι δεν πρέπει να λείψει από εκεί που θα είναι όλοι οι υπόλοιποι? Ότι και να συμβαίνει, για μένα η στάση του δεν δείχνει μια προσωπικότητα με μεγάλο ειδικό βάρος. Δεν είναι για το πείσμα, είναι για την αξιοπρέπεια και για τη σταθερότητα στα πιστεύω μας. Όταν μιλάμε για «λιβάδια», «λουλούδια» και «αγελάδες», τότε πρέπει να έχουμε και το θάρρος να τραβάμε το δρόμο μας που χώρισε! Οι αναιρέσεις και οι (τυχόν) παλινωδίες, δεν δείχνουν μια ισχυρή προσωπικότητα και δεν δίνουν καλή εικόνα στο κοινό που θαυμάζει τους σπουδαίους αθλητές. Όμως οι πιο σπουδαίοι αθλητές δεν είναι απαραίτητα εκείνοι που στέκονται στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου αλλά εκείνοι που βρίσκονται στο ψηλότερο σκαλί της καρδιάς μας. Κλείνει η παρένθεση.
Επανέρχομαι στο θέμα των διοργανωτών του UTMB και στο κατά πόσον θα είναι φέτος έτοιμοι να αντιμετωπίσουν παρόμοια με τα περσινά γεγονότα. Τα βασικά δεδομένα πέρυσι ήταν: α) η πολύ έντονη βροχόπτωση, β) οι κατολισθήσεις λάσπης σε κάποιο μικρό τμήμα της διαδρομής και γ) η απώλεια μέρους της σηματοδότησης. Σύμφωνα με το ζεύγος Poletti (Πρόεδρος και Τεχνικός Διευθυντής αντίστοιχα) οι τρεις παραπάνω λόγοι διακοπής θα οδηγούσαν πιθανά σε υποθερμίες, τραυματισμούς και απώλεια προσανατολισμού. Έχοντας ως προηγούμενο τα μοιραία συμβάντα κυρίως στο Raid du Mercantour, αποφάσισαν να διακόψουν τον αγώνα. Παράλληλα, σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων για εναλλακτική διαδρομή, βεβαιώθηκε κατηγορηματικά ότι σε εκείνο το προβληματικό τμήμα δεν υπήρχε εναλλακτική λύση. Και τελικά, εφόσον χιλιάδες αθλητές ήταν εκτεθειμένοι στα στοιχεία της φύσης μες στη νύχτα, θεώρησαν ότι ο αγώνας δεν μπορούσε να συνεχιστεί. Όπως δέχτηκα τότε τις αιτιάσεις τους, τις δέχομαι και τώρα, σε μικρότερο βαθμό όμως. Παρόλα αυτά, υπάρχει ένα μεγάλο ερώτημα, που ακόμα γυρεύει απάντηση: ΑΝ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΚΟΣ, ΘΑ ΜΑΤΑΙΩΘΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ?
Οι αθλητές θα πρέπει να ελπίζουν στη Θεία Πρόνοια ή οι διοργανωτές έχουν σκεφτεί μια εναλλακτική λύση? Πάντως η περσινή λύση του μισού αγώνα, του UTCC (UTMB:CCC=UTCC) όπως τον αποκάλεσα τότε και “UTMB Fun Run”, όπως τον αποκάλεσε ο Scott Jurek, δεν αποτελεί σοβαρή λύση αλλά λύση ανάγκης.
Λίγες ώρες μετά τα περσινά γεγονότα, προσπάθησα να σκεφτώ μια πιθανή λύση που θα ήταν καλύτερη από εκείνη που επέλεξαν οι άνθρωποι του UTMB. Αυτό που κατάφερα να βρω, θεωρώ ότι ήταν πολύ καλύτερη λύση από το UTCC και πιστεύω ότι και οι ίδιοι θα έπρεπε να την επιλέξουν σαν λύση, όταν απεγνωσμένα έψαχναν πώς θα σώσουν τη διοργάνωση. Τι λέει λοιπόν η πρότασή μου?
ΑΝΑΒΟΛΗ όχι ΜΑΤΑΙΩΣΗ!
Το επόμενο πρωί θα δινόταν ξανά η εκκίνηση του αγώνα από το Σαμονί, με καθυστέρηση 15 ωρών.
Γιατί αυτή η λύση?
1. Ήταν η απόλυτη αλλά και η πλέον επιθυμητή, αφού ο αγώνας γίνεται κανονικά. Όλοι είχαν καταβάλλει προσπάθεια 2-3 ωρών την προηγούμενη αλλά αυτό δεν είχε καμιά σημασία. Όλοι ήταν εκεί για το UTMB και ήταν διατεθιμένοι για οποιοδήποτε κόστος, προκειμένου να εκπληρώσουν το στόχο τους. Αλλαγές σε αεροπορικά εισιτήρια ή άλλες ρυθμίσεις ήταν το τελευταίο που απασχολούσε έναν αθλητή.
2. Ήταν ρεαλιστική, γιατί οι διοργανωτές γνώριζαν –και το ομολόγησαν- ότι μέχρι να ξημερώσει το μέτωπο με τις καταρρακτώδεις βροχές θα είχε περάσει, όπως και πέρασε τελικά! Το πρωί της εκκίνησης του UTCC στο Courmayeur, ο ουρανός ήταν καταγάλανος. Ακόμα, το πρόβλημα με τη σηματοδότηση θα ξεπερνιόταν εύκολα, αφού όλοι θα περνούσαν με το φως της μέρας από το επίμαχο τμήμα μεταξύ 40-50Κ και θα υπήρχε αρκετός χρόνος ξημερώνοντας, οι άνθρωποι της διοργάνωσης να αποκαταστήσουν την κλεμμένη σηματοδότηση και άλλοι να βάλουν νυχτερινή λόγω αλλαγών στα περάσματα. Όσο για τις λάσπες, τη μέρα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά, όταν μάλιστα έχουν σταματήσει οι βροχές.
3. Ήταν η πλέον πραγματοποιήσιμη αλλά και η πιο εύκολη οργανωτικά. Όλοι είχαν επιστρέψει στο Σαμονί αργά το βράδυ, άρα όλοι ήταν ξανά εκεί. Με ανακοινώσεις μέσα στο τρένο και στα λεωφορεία αλλά και με έγκαιρα SMS (και όχι μόνο στα Γαλλικά, έλεος πια, τι γλωσσική γύμνια είναι αυτή!), όλοι θα καλούνταν να παρουσιαστούν στο γνωστό χώρο της εκκίνησης, σε μια λογική ώρα (πχ στις 9 το πρωί) και να πάρουν εκ νέου εκκίνηση. Ούτε μαζικές μεταφορές, ούτε ταλαιπωρία. Οι εθελοντές των σταθμών βρίσκονταν από τη νύχτα ακόμα στις θέσεις τους, άρα όλα ήταν έτοιμα. Το σόου θα ξανάρχιζε ακόμα πιο γιορταστικό.
Αντί της εύκολης λύσης, επικράτησε ο πανικός να τελειώσει ο αγώνας στην προκαθορισμένη ημέρα και ώρα. Η Πρόεδρος κ. Poletti στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε εκείνο το βράδυ (Παράρτημα στο τέλος του άρθρου) επικαλέστηκε τα λεγόμενα logistics για τη μη επιλογή της επανάληψης του αγώνα, επιχείρημα νομίζω ανεπαρκές. Και ας μην ψάξουμε για το κέρδος, του ότι ο αγώνας έστω και έτσι έγινε. Αυτό που συνέβη με το UTCC ήταν απλά ένας αδιάφορος αγώνας έστω και με ενδιαφέροντες αθλητές. Οι διοργανωτές (μισο)χρεώθηκαν τα όσα συνέβησαν και αρκετοί από την κοινότητα μπήκαμε σε σκέψεις και προβληματισμούς για το μέλλον των αγώνων με τεράστιο όγκο συμμετεχόντων, όπου αναπόφευκτα συμμετέχουν και φυσιολάτρες και συλλέκτες όμορφων εμπειριών αλλά πάνω απ όλα, άνθρωποι με ελάχιστη ή καθόλου εμπειρία στην επιβίωση και στην περιπέτεια. Αν είχαν επιλέξει την επανέναρξη, το κέρδος θα ήταν σίγουρα μεγαλύτερο από τη ζημία που υπέστησαν όλοι, αθλητές και διοργάνωση.
Εύχομαι, το UTMB-2011 να είναι πιο τυχερό από εκείνο του 2010, γιατί εν απουσία εναλλακτικού σχεδίου, μια δεύτερη απανωτή αποτυχία ίσως να έχει μοιραία αποτελέσματα για την ασφάλεια του ίδιου του αγώνα πλέον και όχι των αθλητών του…
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ:
Πιο κάτω ακολουθούν κείμενα που γράφτηκαν τις μέρες του Αυγούστου 2010 κι ενώ οι εξελίξεις έτρεχαν ακόμα.
Ακόμα και τώρα, που κάποιοι τρέχουν για να φτάσουν στον τερματισμό του UTCC, ήρθε μάλλον η ώρα να πούμε κάποια πράγματα για την περίπτωση του φετινού UTMB. Έχοντας τις τοποθετήσεις των προλαλησάντων (Λεωνίδας Αθανασόπουλος & Δημήτρης Τρουπής ) αναγκαστικά θα βασιστώ σε αυτές, αν και τα δεδομένα είναι περίπου γνωστά:
1. Ορθή ή όχι η απόφαση για διακοπή του UTMB και ματαίωση του TDS?
2. Γνώριζαν ή όχι τις ακριβείς προγνώσεις για τη νύχτα του UTMB και του TDS?
3. Ήταν ο καιρός ή ο τελικά ο φόβος mudslides που τους οδήγησε στην απόφαση?
4. Χρειαζόταν ένας εναλλακτικός αγώνας στη θέση του ακυρωμένου?
5. Έκαναν καλά όσοι έφυγαν, επιδεικνύοντας αγένεια προς τους οικοδεσπότες?
Οι δικές μου τοποθετήσεις:
1. Ορθή η απόφαση για διακοπή του αγώνα, εφόσον έτσι έκριναν, έστω και αν είχε ήδη ξεκινήσει ο αγώνας. Αυτό δείχνει ότι εξάντλησαν και τις τελευταίες ελπίδες που είχαν ότι η κατάσταση μπορεί να είναι αναστρέψιμη (προφανώς η πληροφόρηση που είχαν από τους Σταθμούς μετά το Chapieux ήταν και αυτή που έπαιξε τον καθοριστικό ρόλο στην τελική τους απόφαση). Πέρα από όλα τα υπόλοιπα πάντως, ο Διευθυντής Αγώνα είναι ο «άρχοντας», ο καπετάνιος, που αποφασίζει τι ρότα θα πάρει το καράβι στην κακοκαιριά! Γιατί την ηθική ευθύνη –τα παλιόχαρτα αποποίησης ευθύνης που υπογράφουν οι αθλητές είναι τυπική διαδικασία- την φέρει ο Διοργανωτής. Αυτόν θα κυνηγούν οι ερινύες στην υπόλοιπή του ζωή, όποιο δικαστήριο κι αν τον αθωώσει! Εκτός αν μιλάμε για επαγγελματία –τέτοιο δεν είναι το ζεύγος Poletti ούτε η υπόλοιπη παρέα, οι άνθρωποι κάνουν το UTMB από πάθος, είναι ερασιτέχνες με λίγα λόγια. Ας μη γελιόμαστε με τις προσβλητικές πράξεις του τύπου 2500Χ150=375000 γιατί τέτοιο επίπεδο συζήτησης δεν ταιριάζει στο Α-Ζ και το ξέρω ότι το ξέρουμε όλοι μας καλά.
2. Προφανώς γνώριζαν τις ακριβείς προγνώσεις του καιρού από πριν αλλά όχι τις «πολύ ακριβείς». Η ένταση ενός φαινομένου, της βροχής δηλαδή, δεν είναι δυνατόν πιστεύω να προβλεφθεί με ακρίβεια όσον αφορά το αν θα είναι «πάρα πολλή» ή «υπερβολικά πολλή». Είναι αντιληπτό νομίζω. Όμως είναι βέβαιο ότι γνώριζαν τις θερμοκρασίες που θα επικρατούσαν –η γραμμή του χιονιού τη νύχτα εκείνη δινόταν για τα 3500 μέτρα και πάνω, ήταν μια όχι κρύα νύχτα- όπως και το αν η νέφωση θα ήταν στο υψόμετρο που ήταν, την ένταση των ανέμων και σε γενικές γραμμές τη ραγδαιότητα της βροχής. Ας μην ξεχνάμε ότι η «Μετεωρολογική Υπηρεσία» στις Άλπεις δίνει δεκαετίες τώρα προβλέψεις, έχοντας μάλιστα και το τμήμα των μεγάλων υψομέτρων που αφορά τους ορειβάτες κι εκεί τα πράγματα είναι ιδιαίτερα κρίσιμα! Στο σάιτ που εγώ είδα πάντως κι έδινε τα παραπάνω στοιχεία το επίμαχο βράδυ, έδινε βελτίωση προς το ξημέρωμα, με την έννοια ότι την ημέρα του Σαββάτου έδινε για το Σαμονί μόνο βαριά συννεφιά αλλά καθόλου βροχή. Όσο για τη θερμοκρασία, μάλλον ήταν πάνω από τα επίπεδα της εποχής !
3. Στο ερώτημα αν ο φόβος κατολισθήσεων λάσπης ή ο κακός καιρός, ήταν αυτό που τους οδήγησε στην απόφασή τους, το πράγμα μοιάζει να περιπλέκεται, αφού υπήρξαν δύο αλλεπάλληλα δελτία τύπου, με διαφορά μιας ώρας το ένα από το άλλο, όπου στο πρώτο αναφέρεται ξεκάθαρα ο καιρός (βροχή, ομίχλη, κρύο) ενώ στο δεύτερο γίνεται αναφορά στον κίνδυνο mudslides! Νομίζω ότι μάλλον το δεύτερο φόβισε τους διοργανωτές, αφού βροχή με το καντάρι έχουν φάει κι άλλες χρονιές οι αθλητές. Μένει να απαντηθεί πάντως το ερώτημα. Η φήμη που κυκλοφόρησε ευρέως εκείνη τη νύχτα, ότι ο αγώνας διακόπηκε εξαιτίας κατολίσθησης, είναι βεβαιωμένα μια φημολογία και τίποτα παραπάνω. Εξήγησα σε φίλους κατ ιδίαν, ότι αν υπήρχε κατολίσθηση που κατέστρεψε το μονοπάτι (ανωτέρα βία δηλαδή), για ποιο λόγο οι διοργανωτές δεν την χρησιμοποίησαν ως δικαιολογία για τη διακοπή του αγώνα, τη στιγμή που ως επιχείρημα ήταν ακλόνητο και προτίμησαν κάτι που μοιράζει στα δύο τους πάντες?
4. Χρειαζόταν εναλλακτικός αγώνας? Συνήθως στους κανονισμούς αγώνων προβλέπεται εναλλακτική διαδρομή στην περίπτωση ανωτέρας βίας, προκειμένου να μην χαθεί εντελώς το γεγονός. Στην περίπτωση του UTMB, υπάρχει πρόβλημα με τη διαδρομή και δεν βρίσκονται εύκολα εναλλακτικές διαδρομές, ειδικά την τελευταία στιγμή! Βέβαια, επιλέγοντας τη μισή απόσταση αλλοιώνεται και η φυσιογνωμία του αγώνα, όμως οι διοργανωτές επέλεξαν κάτι ώστε να δώσουν την ευκαιρία στους αθλητές να αγωνιστούν. Είναι θέμα παιδείας (κουλτούρας) περισσότερο αυτή τους η απόφαση. Η δική μου απόφαση θα ήταν να γυρίσω τους δύο αγώνες (UTMB & TDS) πάνω στη διαδρομή του TDS, με εκκίνηση αργά το πρωί του Σαββάτου, με δεδομένο πάντα ότι ο καιρός έβαινε βελτιούμενος κι αυτό το γνωρίζαμε ακόμα κι εμείς εδώ μακριά. Άρα από τα δύο κακά, θα διάλεγα το μικρότερο. Όμως, αν τελικά το πρόβλημα ήταν οι mudslides, τότε γι αυτό δεν επιλέχθηκε αυτή η διαδρομή κι αυτή ήταν η δεύτερη σκέψη που έκανα τα ξημερώματα του Σαββάτου, όταν πληροφορήθηκα τις εξελίξεις. Αν για άλλους λόγους επιλέχθηκε το κουτσουρεμένο CCC (τμήμα του UTMB κατά 10Κ μικρότερο του CCC), τότε αυτό είναι λάθος της διοργάνωσης, δεδομένου ότι πάνω στη διαδρομή του TDS υπήρχαν Σταθμοί, που το μόνο που χρειαζόταν ήταν ενίσχυση σε προσωπικό και προμήθειες.
5. Όχι, δεν έκαναν καλά όσοι επώνυμοι έφυγαν από το Σαμονί! Ο κύριος Jornet Burgada και οι πάτρωνές του, θα πληρώσουν την απόφαση (τίνος άραγε εκ των δύο?) στο μέλλον. Πρέπει οι marketeers της συμπαθούς εταιρείας –κάτι επιπόλαια παιδαρέλια φαντάζομαι που τρέχουν πίσω από ένα καρότο-, να μάθουν ότι όλα δεν αποτιμώνται σε χρήμα μόνο αμέσως αλλά και εμμέσως! Το ανθρώπινο προφίλ ενός δημόσιου προσώπου είναι μείζονος σημασίας για την εικόνα του και για την εικόνα της εταιρείας-χορηγού που εκπροσωπεί. Ο Kilian επέδειξε απόλυτο τυχοδιωκτισμό, λειτούργησε ως αντάρτης «Τουπαμάρος»: ήρθα-χτύπησα-έφυγα! Ειδικά ο Kilian οφείλει πολλά σ αυτόν τον αγώνα, ο οποίος τον καθιέρωσε ως τον Νο1 trail runner! Οι Αμερικάνοι αθλητές θα μπορούσαν να κάνουν αλλιώς –αν και αυτό συζητιέται- αλλά ο Kilian δεν έπρεπε να το κάνει αυτό και μάλιστα να δηλώσει και «απογοητευμένος», εκτός αν στην ISF γράφουν ότι τους κατέβει στα δελτία τύπου τους (εγώ πάντως βγάζω κίτρινη κάρτα στην ISF για το συγκεκριμένο δελτίο, που θεωρώ ότι λειτουργεί κανιβαλιστικά -για να φτάσουν τη φήμη του UTMB όλοι μαζί οι αγώνες της ISF, θα πρέπει να φάνε πολλά καρβέλια ακόμα εκεί στο Τορίνο). Ο κύριος Jornet όφειλε να σεβαστεί τους οικοδεσπότες του και να επιδείξει τον κώδικα συμπεριφοράς του καλεσμένου. Ο βεντετισμός μάλλον θα του βγει σε κακό. Όσο για τη Salomon, ας προσλάβουν άλλους στο marketing, πριν το προϊόν “Kilian Jornet” καταστραφεί! Και για να απαντήσω και στην τηλεφωνική τοποθέτηση του φίλου μου Δημήτρη Τρουπή, ότι άλλοι αθλητές επώνυμοι έμειναν γιατί οι χορηγοί τους ήταν και χορηγοί του αγώνα, θα απαντήσω ότι υπήρχαν επώνυμοι της Salomon ανάμεσα στους συμμετέχοντες του UTCC (Julien Chorier, Samuel Bonaudo) αλλά και όλες οι υπόλοιπες εταιρείες δεν είναι χορηγοί του UTMB (Lafuma, Quechua, New Balance Κλπ). Είναι θέμα αρχής το να δείχνεις ότι τιμάς τον οικοδεσπότη, έστω κι αν αυτός κάνει λάθος! Μπράβο στους επώνυμους που έμειναν και αγωνίστηκαν, έδειξαν ότι έχουν περιεχόμενο! Δεν είναι όλα χρήμα!
Παράρτημα 2ο : Δεύτερος σχολιασμός μου στο Α-Ζ:
Η θέση των διοργανωτών αγώνων είναι πάντα δύσκολη, κάθονται σε ηλεκτρική καρέκλα! Περιμένουν μέχρι τη στιγμή εκείνη, που η κατάσταση δεν θα πηγαίνει άλλο και τότε παίρνουν τη μεγάλη απόφαση. Στο CCC έγινε αυτό που έγινε, λίγο πριν το τέλος. Στο UTMB, το ίδιο έγινε λίγο μετά την αρχή και είδες τα αποτελέσματα αυτής της απόφασης ανάμεσα στους αθλητές... Πιστεύεις ότι αν γινόταν πριν την εκκίνηση -βλέπε TDS- ή αν γινόταν στο CCC δύο ώρες νωρίτερα, πριν φουσκώσουν οι χείμαροι, δεν θα υπήρχαν αντιδράσεις? Τότε όλοι θα έλεγαν -όπως είπαν στο UTMB- ότι τους έκοψαν αδικαιολόγητα, αφού οι συνθήκες δεν θα δικαιολογούσαν κάτι τέτοιο. Όσο για το ότι όσοι έφυγαν 5 δευτερόλεπτα πριν την ανακοίνωση της απόφασης ήταν ασφαλείς ενώ όσοι θα έφευγαν 5 δευτερόλεπτα μετά "κινδύνευαν", έτσι γίνεται με αυτές τις αποφάσεις, κάποιον θα χτυπήσουν. Είναι σαν να φτάνεις στην προκυμαία την ώρα που αμολάει τους κάβους το καράβι που έτρεχες να προλάβεις και το βλέπεις 10 μέτρα μακριά χωρίς να μπορείς να το αγγίξεις.
Το να διαχειριστείς 2000 ανθρώπους, απλωμένους σε μια γραμμή 50 χιλιομέτρων μέσα στα βουνά, νύχτα με νεροποντή, είναι ότι χειρότερο θα μπορούσε να υπάρξει, ο χειρότερος εφιάλτης του κάθε διοργανωτή αγώνα. Ειλικρινά δεν θα ήθελα ποτέ να βρεθώ στη θέση του Michel Poletti, ποτέ!
Η συζήτηση για το αν είναι κακοί διοργανωτές, οι διοργανωτές του UTMB, δεν μπορεί να οδηγήσει πουθενά, για τον απλούστατο λόγο ότι η διαχείριση κρίσεων ποτέ δεν μπορεί να είναι ανώδυνη -γι αυτό λέγεται και κρίση. Η διακοπή του αγώνα λόγω καιρικών συνθηκών, προβλέπεται σχεδόν σε όλους τους κανονισμούς αγώνων στη φύση, άρα ήταν και "σύννομη".
Τέλος πάντων, ας κοιτάξουμε μπροστά και ας είμαστε περισσότερο επιφυλακτικοί την επόμενη φορά, μια και δεν ήταν η πρώτη φορά που στο UTMB έβρεχε καταρρακτωδώς! Το 2003, στην πρώτη διοργάνωση, έγινε πανικός! Το 2005 που συμμετείχα κι εγώ, φάγαμε αρκετή βροχή, το ίδιο έγινε και το 2008, αν δεν κάνω λάθος. Η περιοχή των Άλπεων από τη φύση της έχει έντονες βροχοπτώσεις.
Παράρτημα 3ο : Το επίμαχο κείμενο του Kilian Jornet στο blog του
Το UTMB 2010 δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες εξαιτίας του πιο μεγάλου αριθμού καλών αθλητών που συναντήθηκαν ποτέ. Ο καιρός ανακοινώθηκε στο τέλος, προέβλεπε βροχές και κρύο, όμως αυτό δεν είναι το βουνό? Το βουνό δεν είναι μόνο ήλιος, πράσινα λιβάδια, λουλούδια και αγελάδες. Είναι και βράχια, καταιγίδες, χιόνι… αυτό δηλαδή που δημιουργεί το «πνεύμα του βουνού». Ο αγώνας αυτός βρίσκεται όλο και πιο μακριά από αυτό το πνεύμα και ακόμα και αν ο αγώνας πάρει το όνομα “mountain” ποτέ δεν πρόκειται να το δούμε. Όλο και περισσότερο αγώνας για αναπηρικά καροτσάκια, η απομάκρυνση τεχνικών κομματιών επειδή είναι «επικίνδυνα», επιστροφή πίσω απ την πρώτη σταγόνα βροχής… στο βουνό δεν υπάρχουν τελικά αθλητές! Υπάρχουν ακόμα αγώνες όπως το Ultratrail of Andorra ή το Zegama Aizkori, που οι αθλητές μπορούν να αποφασίσουν εάν με την τεχνική και την εμπειρία που διαθέτουν, μπορούν να φτάσουν μέχρι το τέρμα. Είναι αλήθεια ότι το UTMB είναι ένα άλλο πράγμα, ακόμα κι αν υπολογίσουμε το όνομα του Mont Blanc, δεν είναι ένας τεχνικός αγώνας και είναι προσβάσιμος για τον καθένα που έχει ένα ελάχιστο προετοιμασίας. Αυτό το επίπεδο τεχνικής δυσκολίας σε συνδυασμό με την πρόκληση του μήκους της διαδρομής, είναι αυτά που έκαναν τον αγώνα τόσο λαϊκό και μάζεψαν κόσμο από διάφορα μέρη και όχι μόνο εκείνους που ζουν κοντά σ αυτό. Αυτό είναι καλό, πολύ καλό γιατί ανοίγει το άθλημά μας και είναι αλήθεια ότι η απόφαση για ακύρωση του αγώνα σήμερα, έλαβε υπόψη (ελπίζω) τους κινδύνους που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν οι δρομείς που δεν είναι συνηθισμένοι στο κρύο, τη βροχή και την ομίχλη. Επικίνδυνη γι αυτό το λόγο η προώθηση στο Bonhomme και στο Col de Seigne. Αυτό που μου προσάπτεται είναι η άποψή μου που θεωρείται ντροπή, ότι μια διοργάνωση με προϋπολογισμό που πλησιάζει το ένα εκατομμύριο ευρώ (φαντάζομαι ότι οι τόσες συμμετοχές προσελκύουν και περισσότερους χορηγούς…) δεν είναι σε θέση να προσφέρει μια εναλλακτική διαδρομή που να πηγαίνει από άλλη μεριά, εφόσον είναι πάνω στις Άλπεις, υπάρχουν μονοπάτια ακόμα και κάτω από τις πέτρες! Υπάρχει και το πρόβλημα με τις εγγραφές… επιστρέφονται? Κρατιούνται για την επόμενη χρονιά? Το UTMB είναι πολύ δεσμευτικό για τους αθλητές, που ετοιμάζονται για περισσότερο από ένα χρόνο, αφήνουν δουλειά, πείθουν την οικογένεια… θα είναι δύσκολο να βρεθεί μια λύση… Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για να γυρίσει σελίδα, όπως έγινε με μερικούς ακόμα αθλητές όπως ο Geoff Roes, Karl Meltzer, Nicolas Mermoud… να πάμε στο Troffeo KIMA στην Ιταλία, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Skyrace. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Marino Giacometti, Πρόεδρο της ISF και της Διοργάνωσης, που καταφέραμε να γραφτούμε τόσο γρήγορα και να βρούμε μέρος να φιλοξενηθούμε…
Παράρτημα 4ο: Ανώνυμο σχόλιο πάνω στην τοποθέτηση του Kilian Jornet
UTMB is a run organized by people who havew proven their devotion to this race as well as to mountain running. UTMB is the "crown" of endurance mountain running events. Nobody ever claimed that it is the easiest or the more hardest of races. But it is still an event gathering more than 4.000 runners every year as well as more than 2.000 volunteers. Organizers must think of all these people of various levels, and ofcourse there are some "hard" people like yourself but there are hundreds other who are not on this level. The Poletti and their team do not organize a race for 100 "pros" but a race for many people with a vision and patience. The "pros" benefit from the fame of this race. They attract sponsors and gain money. That is part of their life and it is accepted. You should never forget that your are a VIP person onboard a boat called UTMB, when you register for this race. And the captain of this boat is the organizer. They have full responsibility for the dafety of ALL runners, first to last. Their decision to stop the races (UTMB and CCC from some point on) is a responsible action. They are the ones with full overview of the situation. The only ones. Of course they do not like it when they are going against thousands of determined and disappointed runners! But that is what makes them really responsible! They have my admiration. Finally, comments about the financial background of this race are out of place. None of us has all the facts handy to make such assumptions. Also simplifying the financial part by multiplying entries and fees is not even the tip of the iceberg. This is a very naive approach. I would expect to see support to the organizers for the hard times they are going through. Just compare their situation: they have to face almost 4000 runners and 2000 volunteers... and they have put in the line the fame of an event that was built over 8 years!!! Compare that to the personal frustration of each runner. I think they deserve more support than what I 've seen being presented by many "pros". There are many races taking place for all levels. UTMB is what it is. You choose to be there. You could have been at the GRP instead with 6500 other mountain runners. You have to face the consequence of your choice, and provide support to those who are having a hard time. After all, you will be racing again within a few days... you are a great athlete. A great mountain runner. You have our admiration. Some times making comments when the heart is "boiling" is not a good idea. I hope that you have already changed your mind about these comments.
Finally, comments about the financial background of this race are out of place. None of us has all the facts handy to make such assumptions. Also simplifying the financial part by multiplying entries and fees is not even the tip of the iceberg. This is a very naive approach. I would expect to see support to the organizers for the hard times they are going through. Just compare their situation: they have to face almost 4000 runners and 2000 volunteers... and they have put in the line the fame of an event that was built over 8 years!!! Compare that to the personal frustration of each runner. I think they deserve more support than what I 've seen being presented by many "pros". There are many races taking place for all levels. UTMB is what it is. You choose to be there. You could have been at the GRP instead with 6500 other mountain runners. You have to face the consequence of your choice, and provide support to those who are having a hard time.
Παράρτημα 5ο : Οι απαντήσεις της Προέδρου C. Poletti στη συνέντευξη τύπου, μετά τη διακοπή του αγώνα (από καταχώρηση της Γιώτας Πολατίδου στο Α-Ζ)
"...Η κα Πολετί δέχτηκε αρκετά καυστικές, ωστόσο σε πάρα πολύ κόσμιο επίπεδο, ρωτήσεις για το θέμα της πρόβλεψης των καιρικών συνθηκών και την επιλογή της να διακόψει τον αγώνα. Ξεκίνησε λέγοντας ότι είναι η τεχνική διευθύντρια τους αγώνα. Όμως το γεγονός ότι η ίδια δεν τρέχει, δεν πάει να πει ότι δεν έχει τη δυνατότητα, και ειδικά μετά από τόσες διοργανώσεις να διαχειριστεί μια τόσο έκτακτη κατάσταση, ή να μην καταλάβει την σοβαρότητά της. Άλλωστε, όπως δήλωσε, ο σύζυγος της τρέχει, αποτελούν μαζί μια ομάδα, και στην αυτή περίπτωση ήταν και το δικό της μάτι μέσα στην “urban” αστική δηλαδή περιοχή του αγώνα που εξελισσόταν. Επεσήμανε ότι οι προβλέψεις που είχαν, έδειχναν δύσκολες συνθήκες, για αυτό και είχαν στείλει και ξημερώματα της Παρασκευής σμς στους συμμετέχοντες. Δεν έδειχναν όμως μια τόσο άσχημη εξέλιξη και επιδείνωση του καιρού, όπως στη συνέχεια εξελιχτήκαν τα πράγματα, όπως επίσης είχαν την εικόνα πως το Σάββατο το πρωί οι συνθήκες θα ήταν πολύ καλές.
Μετά την έναρξη του αγώνα, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν μαζί της οι υπεύθυνοι του σταθμού στο Bonhomme & to Col de la siegne, την ενημέρωσαν ότι η κατάσταση είχε γίνει πάρα πολύ άσχημη, συνεχώς επιδεινωνόταν, με πολύ νερό και πολύ αέρα, όπως είπε χαρακτηριστικά. Επικοινώνησε με τον σύζυγο της, ο οποίος φάνηκε να ξαφνιάζεται με την ενημέρωση διότι πέρα από τη βροχή, στο σημείο που ήταν, δεν υπήρχαν δραματικές συνθήκες, μάλιστα της είπε ότι φαινόταν το φεγγάρι και ο καθαρός ουρανός (που εμείς στο κονταμίν προ πολλού είχαμε χάσει….). Της ζήτησε να ξαναμιλήσει με τα δυο σημεία και να πάρει την τελική απόφαση. Στη δεύτερη της επικοινωνία με τα δύο κρίσιμα σημεία, και καθώς της μετέφεραν τις ακόμα πιο δύσκολες συνθήκες που επικρατούσαν και με σοβαρό πλέον το ρίσκο για την ασφάλεια των αθλητών και όλου του προσωπικού στο βουνό, πήρε όπως είπε, την απόφαση να διακόψει τον αγώνα, πριν αρχίσουν να μπαίνουν και οι πρώτοι αθλητές στο καθαρά βουνίσιο κομμάτι του αγώνα. Μια επιλογή με την οποία έχει ήσυχη την συνείδηση της.. Σε καμία περίπτωση δε μετρούσε ως πιο σημαντικό το πλήγμα στον αγώνα, από την ασφάλεια των 2.000 αθλητών, των εθελοντών που βρίσκονταν στο βουνό, των σωστικών συνεργείων, αλλά και των ομάδων υποστήριξης των αθλητών που κινούνταν κατά μήκος της διαδρομής του αγώνα. Με αυτή τη λογική δεν επέτρεψαν την έναρξη του Tds, με δεδομένο ότι κινούταν στα σημεία με τις δύσκολες καιρικές συνθήκες
Γιατί δεν αναβλήθηκε για εκκίνηση το Σάββατο ο αγώνας, μια και ξέραν ότι ο καιρός θα άνοιγε? Η κα Πολετί ήταν απόλυτη σε αυτό. Ο αγώνας σχεδιάζεται ένα ολόκληρο χρόνο για να πραγματοποιηθεί σε συγκεκριμένες ημερομηνίες. Τα logistics όλου του αγώνα, δεν είναι δυνατόν με ένα απλό κλικ να μεταφερθούν την επόμενη ημέρα. Τα πάντα ήταν έτοιμα για να ξεκινήσουν 18.30 στις 27 του μήνα. Όλοι ήταν ήδη στις θέσεις τους. Δεν ήταν δυνατό να πάνε όλα 24 ώρες πιο μετά τόσο απλά. Σκεφτείτε μόνο όλους όσους βρίσκονταν στα δύσκολα σημεία? Αλλά και όλο το σχεδιασμό που είχαν κάνει για το ταξίδι τους οι δρομείς.
Παράρτημα 6ο : Η απάντηση του Διευθυντή Αγώνα Michel Poletti για τα γεγονότα
Ο Διευθυντής του UTMB δημοσίευσε σήμερα (σημ. 29 Αυγ.) το πρωί τις απόψεις του και έδωσε τις εξηγήσεις του στον κόσμο, μέσα από το Forum της διοργάνωσης. Το παρακάτω κείμενο είναι μεταφρασμένο (από αυτόματο μεταφραστή) στα αγγλικά, κατά συνέπεια υπάρχει φόβος για λάθη στη μετατροπή της γλώσσας. Στην απάντησή του ο κ. Poletti εξηγεί πόσο δύσκολη είναι μια απόφαση για διακοπή, η οποία εκτός των άλλων έχει και οικονομικό κόστος "επαναπατρισμού" των αθλητών στην εκκίνηση. Εξάντλησαν κάθε πιθανότητα πραγματοποίησής του όταν έδωσαν την εκκίνηση και τον σταμάτησαν στο Contamines αφού οι προγνώσεις που είχαν για τη νύχτα έδειχναν τον καιρό να χειροτερεύει "...το να κάνουμε τον αγώνα κάτω από αυτές τις συνθήκες θα έθετε σε σοβαρό κίνδυνο τις ζωές τόσων πολλών δρομέων..." λέει χαρακτηριστικά ο Michel. "Όταν η απόφαση έγινε προφανής πήγα ο ίδιος στο St Gervais και διαπίστωσα από μόνος μου αυτό που έλεγα στην Catherine (Poletti), καθώς ο καιρός ήταν cool (sic). Γνωρίζοντας ότι η επιδείνωση του καιρού θα είναι σύντομη και ότι η κατάσταση θα είναι καλύτερη από το Σάββατο το πρωί στην Ιταλία, μετά σταδιακά στην Ελβετία και στη Γαλλία, αυτόματα σκεφτήκαμε σαν μια εναλλακτική λύση την αναχώρηση το Σάββατο το πρωί από το Courmayeur, το οποίο προσφερόταν επίσης και για τους αθλητές του TDS, των οποίων η εκκίνηση ήταν επίσης αδύνατη..." Επίσης εξηγεί για ποιο λόγο αναγκάστηκαν να κόψουν και το CCC στις 2:10 τα ξημερώματα και να οργανώσουν την επιστροφή 1300 αθλητών από το Trient και το Vallorcine. Αναφέρει ακόμα ότι οποιαδήποτε εναλλακτική διαδρομή από το Contamines και πέρα, περνά πάνω από τα 1700 μέτρα, δεν έχει καμμιά αξία, ως ασφαλής οδός και υψόμετρο. Κλείνει με ένα σοβαρό ζήτημα, που για την ώρα δεν έχει νομίζω ανακινηθεί ιδιαίτερα. Προφανώς υπήρξε μια πληροφόρηση προς τη Διοργάνωση, ότι δεν υπήρχε σηματοδότηση σε κάποιο τμήμα μετά το Contamines, την οποία ο Poletti τελικά διαψεύδει "...μετά από επαλήθευση, αυτό το πρόβλημα δεν υπήρξε..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου